Ανοίγοντας το παράθυρο το φως ξεχύθηκε με ορμή στο δωμάτιο
πυροδοτώντας έναν μεγαλοπρεπή χορό κόκκων σκόνης
κάνοντας με θεατή ενός ατελείωτου πάρτι, το χρυσό τους
χρώμα τους έκανε να φαίνονται σαν μια καλοστημένη ορχήστρα
στο κέντρο μιας πλατείας με τον ήλιο στον ρόλο του μαέστρου.
Θα πρέπει να χορεύουν βιενέζικο βαλς αναγνώρισα τα βήματα σίγουρα είναι αυτό.
Άπλωσα τα χέρια μου λες και ήθελα να νιώσω έστω για λίγο ότι ήμουν
μέρος αυτής της όμορφης εικόνας, η ζεστασιά του ηλίου στα δάχτυλα μου
ήταν τόσο οικεία που γλίστρησε το χαμόγελο στα χείλη μου. Ο καθαρός
αέρας διέλυε το πλήθος και σιγά σιγά η ορχήστρα άρχισε να μικραίνει τόσο
μέχρι που δεν έμεινε τίποτα. Μάλλον θα πρέπει να περιμένω άλλη
μια μέρα για να χαμογελάσω ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου